De droom van reclamecampagnes tijdens het WK in Brazilië

Tijdens het WK in Brazilië kan ik, als ik dat wil, mezelf lanceren in een Dutch Super Bowl en me zo volledig bekend maken.
Bij de eerste wedstrijd Spanje tegen Nederland komt dat neer op 200.000 euro voor een halve minuut met naar verwachting10,7 miljoen kijkers over de hele wereld las ik.
Kijkers moeten mij blijven herinneren tijdens deze nationale sport en showbizzevents. Hoe? Nóg een keer reclame maken.
Waar haal ik de sponsors vandaan? Moet ik brutaal zijn en dit aan de toch al bekende biermerken vragen of ze me voor een halve minuut willen sponsoren? Een halve minuut van hun zendtijd vragen en commercieel gebruiken voor mezelf?
In een halve minuut vóór of na elke commercial in beeld. De eerste keer met mijn logo. De tweede keer met iets meer uitleg en iets verder omhoog richting de Pico da Neblina, de hoogste berg van Brazilië. De derde keer nóg hoger met nóg meer uitleg en het zicht op het Nationaal natuurpark. Uiteindelijk op de top mijn logo dat uiteenspat in honderdduizend stukjes, alsof een vulkaan ontploft.
Voor iedere kijker een stukje pixel. Dat móet toch wel opvallen, zelfs als het getekende opnamen zijn.
Tot slot nog de herhaling weergegeven in een vertraagd beeld.
Een eenvoudige oplossing om mijn bedrijf op spectaculaire wijze in kaart te brengen.
Bij grote bedrijven, zullen kosten nog moeite gespaard blijven om eruit te springen.
Een tocht op een olifant door het tropische regenwoud of varend over de Amazone rivier, met een ipad in de hand naar het voetbal kijkend. Eindigend in een knallend feest bij een primitief volk als we de finale werkelijk halen, met natuurlijk bekende Nederlanders.

Ik zou wel eens willen weten of ik met mijn eenvoud dan net zo bekend word als al die merken bij elkaar. Dan kan ik vast ook eens kennis maken met al die bekende mensen, die je verder alleen maar op de televisie kunt volgen, want door hun beveiliging kom je niet heen.

Wat ik zou doen als ik werkelijk bekend werd?
Nog eens nadrukkelijk bekend maken dat er kinderen in Brazilië zijn, die op tien kilometer afstand in sloppenwijken wonen en nog nooit de zee zagen.
Kijken of er mogelijkheden zijn om van al dat mega reclamegeld iets zinvols voor hun te regelen.
Verder heeft het gehele volk belang bij betere scholen, ziekenhuizen, en openbaar vervoer. Wat doen ze anders met dat geld? Een of andere directeur rond laten rijden in een verschrikkelijk snel, dure auto?

Meestal is reclametijd toch de plaspauze en zien niet veel mensen de commercials. Alleen de bierdrinker ziet lekkere biertjes voorbij gaan op het beeldscherm, om er vervolgens zelf nóg één te pakken. Wordt deze reclametijd een concurrentiestrijd voor de toch al bekende biermerken of supermarkten en banken met een Amerikaanse inslag?

Ik ben benieuwd naar het reclameblok waarvoor we ruim van tevoren warm worden gemaakt omdat het wel iets héél bijzonders wordt. Wanneer komt dan de plaspauze?

Geniet van al dat voetbal!

Cätty
www.graphicat.nl

De reclameschilder in Afrika

In Afrika wordt alle reclame met de hand geschilderd op busjes, vrachtwagens, winkels en kantoorpanden. Dit varieert van huizenhoge muurschilderingen tot kleine bordjes. De verf die de reclameschilder daarvoor gebruikt is zwaar chemisch, waardoor hij soms last krijgt van zijn ademhaling. Verf op acrylbasis is te duur. Hij gebruikt wel de beste kwaliteit verf, anders zijn de kleuren niet constant. Een liter zwaar chemische verf kost een half dagloon, ruim 5 euro. Tegen de tijd dat Kerst nadert willen de winkeliers dat hun pand er fris uitziet en is er veel werk voor de reclameschilder. Dit is vaak ook het geval als een winkelier zijn pand verkoopt aan een ander, die heel iets anders aan de man brengt. Bij gebrek aan opdrachten staat de reclameschilder op de markt met zelfgeschilderde kunstwerken van landschappen die niet in Afrika voorkomen.
Soms krijgt hij een opdracht, is er dagenlang mee bezig en wordt uiteindelijk niet uitbetaald. Het fenomeen dat zelfs af en toe in Nederland voorkomt. Corruptie speelt ook nog een belangrijke rol. Wanneer hij de opdrachtgever een paar euro toeschuift krijg je de klus. Alleen van bedrijven, die een zeer grote naam hebben over de hele wereld, betalen alles uit. Wel tien euro per dag en daar moet hij nog belasting over betalen ook. Ik ben bijna geneigd de jonge man over te laten komen naar Nederland. Dan kan hij ook eens een vliegtuig van binnen ervaren. Ok Afrikaanse maatstaven zijn anders, maar wanneer ze die jongen een beter loon geven kan hij zijn studie afmaken of ze zouden op zijn minst zijn studie kunnen betalen. Een druppel op de gloeiende plaat? Ik denk het niet.

Dit bovenstaand verhaal heb ik uit een tijdschrift dat ik ongevraagd via de post thuisgestuurd krijg. Spam noemen we dat in de mailwereld. Soms is spam, zoals in dit geval fascinerend en contrasterend. Meer in mijn volgende blog.

Nu een paar dagen later zien we de Nederlandse regels over de kleine zelfstandige ondernemer, de pizzabakker te Nijmegen. Hij heeft de zijmuur van zijn pand laten beschilderen en krijgt daarvoor een boete van 5000 euro. Ik hoop dat ze door deze ‘publiciteit’ veel pizza’s bij hem kopen! Hij laat ons zien hoe Nederland werkelijk in elkaar zit. De gemeente wil de hoge drukspuit erop, zodat weer iemand werk heeft en blijft behouden. De straatgraffiti schilders kunnen daarna immers weer opnieuw hun gang gaan. Krijgen de straatgraffiti schilders ook zulke boetes als ze betrapt worden? Zij maken soms de meest mooie kunstwerken voor een kleurrijker beeld in onze samenleving.

Zelf heb ik eens in opdracht een groot paneel geschilderd voor Terre des Hommes, tijdens een beurs. Dit deed ik overigens gratis. Wat doet een gemeente, als graffiti voor een goed doel is? De directeur zelf de boete laten betalen? Hij kan zo’n boete vast makkelijker uit eigen zak betalen dan de pizzabakker.

‘Digitaal reclameschilderen’ is wat veiliger, als je daar tenminste geen ‘hele bevolkingsgroepen mee kwetst’.

Cätty

www.graphicat.nl

Water

Een bedreiging voor mensen in arme landen is vies, vervuild drinkwater en een gebrek aan toiletten en douches. De hygiëne is ver te zoeken. Daardoor ontstaat diarree. Kinderen zijn meestal de dupe van die omstandigheden. Ze kunnen niet naar school omdat ze ziek zijn en vervolgens sterven.
Vrouwen en meisjes halen meestal water, dat kost veel tijd. Zo gemiddeld lopen ze daar 30 minuten voor of 1 kilometer om 20 liter te halen. Tijdens hun menstruatie gaan meisjes vaak niet naar school omdat er geen wc’s zijn. Als vrouwen naar buiten moeten omdat er geen wc is in het huishouden, worden ze vaak slachtoffer van seksueel geweld. Het vieze water blijkt een nog groter gevaar in de ontwikkelingslanden te zijn dan oorlog.

Nederland geeft geld dat ontwikkelingslanden in hun waterinfrastructuur kunnen investeren. Bijvoorbeeld in leidingen en zuiveringsinstallaties. Nederlandse bedrijven hebben veel kennis over en ervaring in de watersector.
Nederland bouwt wc’s in sloppenwijken, huizen en scholen wereldwijd en geven voorlichting over hygiëne. De overheid stimuleert programma’s waarin ze samenwerken met overheden en bedrijven in ontwikkelingslanden.oorlog.

Zoals wij dromen van mooie reizen, dromen zij van water uit de kraan. We staan daar alleen maar bij stil als we ermee geconfronteerd worden via de media.

In Nederland drinken we grondwater of rivierwater.
Grondwater wordt omhoog gepompt uit diepe grondlagen. Dit is van goede kwaliteit, omdat het in de grond van nature wordt gezuiverd en ziekteverwekkende micro-organismen verwijderd worden.
Rivierwater wordt in Noord- en Zuid-Holland en Zeeland gebruikt als drinkwater. Het rivierwater uit de Maas wordt eerst minimaal drie maanden opgeslagen in de Biesbosch (bij Rotterdam), waar stoffen in het water kunnen bezinken en het water door natuurlijke biologische processen wordt voorgezuiverd.

Ik werd geraakt door dit filmpje op YouTube ‘How far would you go?’ http://www.youtube.com/watch?v=s5FHyDJEzhc en maakte een visueel beeld zie http://www.graphicat.nl/digitalebeeldbewerking.htm ‘WHEN EVERY DROP COUNTS‘

Cätty

In Nederland houden we ons op een heel ander terrein bezig, want water, hebben wíj in overvloed.

Contrasten

Via het journaal zien we altijd alle ellende van de wereld. Ter compensatie van deze vaak ellendige beelden tonen ze af en toe ook wat luchtiger beelden.
Zo horen de journalisten af en toe dingen, die politieke leiders zeggen als ze denken dat de microfoon dicht is.
http://youtu.be/M8w7Yz1Htz4  –  http://youtu.be/z-SGCxRUtXM  –  http://youtu.be/TQl_6buUggM
‘Smullen’ voor de media.

Contrasten zijn zo gigantisch in deze wereld met aardbevingen, moordenaars, kinderverkrachters en andere geweldplegingen of rampen. Volgens mij kunnen ze beter al die oorlogsspelletjes (b.v. call of duty) gratis uitdelen in de hele wereld, zodat ze zich daar in uit kunnen leven naast werk.
Nu de intro van het carnaval, de dwazen, de ondeugendheden, Sint Maarten, de intocht van Sint Nicolaas en de vele huwelijken (11.11.11) voorbij is, is het tijd voor genieën.
Mensen die bezig zijn met nieuwe materialen, technologieën en de samenwerking tussen technologie en natuur. Persoonlijk vind ik dit er schitterend uitzien.

Cätty
www.graphicat.nl 

 

Race

Een race om 5 miljoen kan fataal aflopen. Vijftien raceauto’s tegen elkaar met een snelheid van 360 km per uur, d.w.z. 100 meter per seconde, terwijl ze soms minder dan een meter uitelkaar rijden. De 33 jarige coureur Dan Wheldon raspte langs de gekruiste staaldraden van de baan, die fungeren tegen rondvliegende onderdelen voor het publiek. De rolbar boven zijn hoofd brak af. Zijn hoofd was, ondanks zijn helm, op deze manier niet meer beschermd. Zijn vrouw met twee jonge kinderen blijven achter…
Richard Hammond racete destijd nog alleen in zijn raketauto, die crash was gelukkig niet fataal.
Een ander fatale race kan het bobsleeën zijn zoals we zagen tijdens de Olympische Spelen van 2010
Racen in een straaljager kan ook verkeerd aflopen, maar lijkt veiliger als je al die ‘sport ongelukken’ ziet.

Zoals de één verdriet heeft om het verlies van een sportieve jonge man,
viert een hele bevolking feest bij de dood van hun leider.

Crashen bij een race om techniek – rijden op zonne-energie – is frustrerend als je een jaar aan zo’n wagen hebt gewerkt. The World Solar Challenge van 3010km dwars door de woestijn in Australië van Darwin naar Adelaide vindt om de twee jaar plaats en begon in 1987. Dit jaar vond de race plaats met 20 teams uit 40 landen. Het Japanse team met de Tokai Challenger van de Tokai Universiteit won. TU Delft, het nuon solar team met de Nuna5 werd tweede. Ze hadden in het begin pech met enkele zonnepanelen. In 2007, 2005, 2003 en 2001 werden zij eerste.
De bedoeling is een auto op zone-energie te promoten.
Kennelijk valt dat niet echt mee omdat er onderweg nogal wat technische problemen zich voor kunnen doen.

Racen is niet mogelijk op een offroad tocht door de wildernis, zoals autojournalist Werner Budding maakte. Dat is wel een spectaculaire tocht door de natuur. De Rubicon Trail is een tocht op een voormalig geitenpad in de Sierra Nevada. Daar lopen ook beren rond. Hier liggen grote rotsblokken, waar vierwielaangedreven auto’s met ­12 km per dag doorheen ploegen.
Lang geleden in 1800 waren er handelsreizigers die te paard van George Town in San Francisco naar Lake Tahoe liepen over de Rubicon rivier. Over de Rubicon rivier gaan betekent dat je op het punt gekomen bent: ‘er is geen weg terug’ (alea iacta est- de teerling is geworpen), zoals Julius Cesar in 47 voor Christus zei. Doordat het zo’n spectaculaire tocht is, zijn er veel wijnen en bedrijven die Rubicon heten.

Spectaculair racen op een eenvoudiger manier is Karten, toch niet echt minder gevaarlijk.

In een spectaculaire auto rondrijden is fun op andere wijze, maar wellicht net zo leuk.
Kijk maar eens naar de auto die gemaakt is voor de film van de pink panter en nu te koop is. We missen wel een beetje de lange staart op de auto.

Racen is en blijft leuk, ondanks alle tegenslagen en soms zeer zwaar verdriet. Het maakt niet uit of dit nou een autorace, motorrace of een totaal andere sport of manier van vermaak is.

Dit was mijn eigen race tegen de klok.

Cätty
http://www.graphicat.nl

‘Wild Cats’

-Wild Cats-
Hoogzomer in Chersonissos en je kunt gelijk ‘Wild Cats’ vinden tijdens een bartour in een excursieprogramma. Daar leven de ‘oranje’ jongeren zich vaak uit vlak na hun eindexamen. Lekker weg van alle verplichtingen en pa en ma. Het contrastrijke van dit alles is dat in kerken al je sexy lichaamsdelen bedekt moeten zijn. Die zullen ze, evenals hun bed, niet vaak zien. Kreta is niet alleen voor de ‘Wild Cats’ . Je kunt veel zien doen met huurauto’s, scooters of eilandentochten maken per boot. Zelfs het ‘noorderlicht’, kun je daar zien als je geluk hebt. 

-Wild Cats-
De ‘Wild Cats’ van Rondje Texel
Genieten als je van zo’n stevige bries houdt

-‘Wild Cats’- –
Stichting Spots beschermt groot, bedreigd, wilde katachtigen in samenwerking met de lokale bevolking.
Het gaat voornamelijk om deze dieren 

• Cheetah : minder dan 12.000
• Jaguar   : minder dan 50.000
• Leeuw    : 16.000 – 30.000
• Luipaard : minder dan 500.000
• Poema   : minder dan 50.000
• Tijger     : minder dan 5.000

A ‘Wild Cat’ of kan ik beter zeggen ‘Cat’ in ‘the Wild’?
Voor deze superatlete heb ik zeer veel bewondering. Ze is dan ook niet voor niks de beste vrouwelijke rotsklimmer in de wereld, die op haar vijftiende al begon met het beklimmen van de bergen in de Sierra Nevada. Dit boek geeft wellicht meer informatie voor als je zelf gaat klimmen in de bergen tijdens je vakantie.

Wat ze zelf zegt:‘I discovered the heart of free climbing movement in its purest form.… Climbing was beautifully free-form and spontaneous, each movement being different from any other. 

Wanneer je zelf in de vakantie gaat klimmen bedenk dan dit:
‘When your sex was not safe, your rockclimbing can be in danger’

Of ik zelf een ‘Wild Cat’ ben…?
Je kunt me denk ik vergelijken met een witte tijger, want ik kom uit de tropen met blauwe ogen.

Have fun. 

Cätty  www.graphicat.nl

Contrast

‘Contrast’.

Leren in arme landen – Mobiel als hulpmiddel – Technologie CES in Las Vegas – Kennis van het Oerwoud.

 

 

 

‘Kennis is macht’, is de slogan van TNO (Toegepast Natuurwetenschappelijk Onderzoek). Leren doen we van jongst af aan. De technologie brengt ons steeds verder. Verder naar wat, de vooruitgang? Ik vergelijk dit met mensen, die leven in het oerwoud. Zij leven anders, hun kennis is anders en van allebei kunnen we veel leren.

Professor Sugra Mitra van de Newcastle University – Engeland – experimenteerde met kinderen en beeldschermen in arme landen zoals India en Bangladesh. Hij liet deze kinderen in groepen zelf uitvinden hoe je met een computer en internet omgaat. Door de samenwerking tussen deze kinderen ontstond een enorme gedrevenheid en verminderde de kloof tussen arm en rijk. Daar waar wij in het westen nog veel van kunnen leren. Controle op de vooruitgang hierop is van belang, waardoor de docent zeer belangrijk blijft. Een vak zoals wiskunde blijft moeilijk te leren via Internet.

Commentaar op deze video, zie YouTube: Kids do like to learn… It’s parents, society, and schools that break them of that desire.

Leren met je mobiel (over een onderzoek in Nederland).

Blijkbaar vinden kinderen het leuk te leren met een mobiel. Daarbij wordt op het beeldscherm voel- en zichtbaar: tekst, bewegend beeld, en geluid. Alles wordt via  de lucht binnengehaald. Een onderzoek heeft aangetoond dat ze zo snel Engelse woorden leren. Een mobiel/apparaat combineert de methode met toegang tot internet en is daarmee het grootste reservoir voor kennis. Nu al bestaat er een smartphone, die het geheugen en de rekenkracht heeft van een kantoor computer.

Zo zullen in de toekomst steeds meer Ipads en laptops/notebooks gebruikt worden op scholen. Door deze moderne aanpak in ­de belevingswereld van de jongeren zullen veel meer en betere prestaties geleverd worden, daar waar we naar toe willen.

Zie dit videofilmpje op YouTube http://www.youtube.com/watch?v=zDZFcDGpL4U

Steeds meer n­ieuwe technologie.

CES (Consumer Electronics Show) in Las Vegas toont elk jaar ongeveer 20.000 ­nieuwe elektronische apparatuur van pakweg  3000 producenten.

Informatie zal altijd en overal beschikbaar zijn: Ubiquitous Computing (Ubique is Latijn voor overal). Samplen is het beschikbaar maken van informatie van en over de hele wereld, alsof het zuurstof is.

Nog even en we gebruiken alleen nog maar codes voor draadloze digitale bestanden via een database, waar we overal ter wereld de beschikking over hebben.

We gebruiken geen touchscreens meer, maar schermen die onze beweging volgen.

Het opladen van alle apparaten gebeurt dan via een powermat met elektromagnetische golven, waardoor je je batterij weer oplaadt.

Alles wordt flinterdun, energiezuinig met een super scherpe beeldkwaliteit (Oled-schermen).

In de toekomst gebruiken we oprolbaar of opvouwbaar elektronisch papier, dat digitaal van kleur en design kan veranderen. Dat wordt nu al gebruikt in de haute couture.

Via Oled schermen, die flexibel zijn, verwacht men dat die voor nieuwe mobiele telefoons gebruikt worden, maar bijvoorbeeld ook voor kledingwinkels.Wanneer je voor een Oled scherm gaat staan, matcht deze computer je lichaamsmaten met de kleding die in de winkel hangt.

Wanneer RFID tags gebruikt gaan worden in levensmiddelen weet je straks exact waar het product vandaan komt, waar het heeft geleefd of is geteeld, hoe oud het is of hoe en waar het gemaakt is. Van begin tot eindproduct.   – Bron: NRC –

Het oerwoud.

Schitterend en geweldig allemaal die nieuwe technologie?

Toch denk ik gelijk aan de zoektochten van Ray Maers. Je ziet bijvoorbeeld beelden uit de rimboe van Indonesië van de Noalastam. Zij gebruiken de Perang, een soort Machete voor voedsel, water en onderdak. De machete, een hakmes, is in ons land zelfs verboden om die in je bezit te hebben. Zo weten deze mensen dat de watervine, een plant is, die vol zit met water, dat heel gezond is. Het wordt veel gedronken door mannen als ze vijf dagen op jacht zijn. Hij laat zien hoe je de verschillen kunt zien tussen verse of oude sporen van dieren. Door de lichtinval, dat ze van verschillende kanten bekijken, kunnen ze daar heel veel over vertellen. Ze halen honing uit bomen, zonder zich te beschermen, zoals onze imkers dat wel doen. Ondertussen vissen de vrouwen in rivieren en vangen met hun zelf gevlochten fuiken van bananenbladeren, rivierkreeftjes. Samen met maniokbladeren stoppen ze dit in een afgesneden bamboestam met een doorsnede van ongeveer 10cm en roosteren dit boven een vuur. Voor dit vuur maken ze een tondel van bamboe. Hoe ze dat maken is een kunst op zich. Ze eten Durian uit bomen. Van de durian wordt alleen het vruchtvlees gegeten, dat om de zaden heen zit. Het is een rotte eierenlucht. Ik kan over deze lucht meepraten, maar ik ben dan ook westers en totaal ander voedsel gewend. Van de sagopalm en de vezels van de kokosnoot met kokend water, kunnen ze zetmeel maken. Van vier sagopalmen kan een gezin van vier personen een heel jaar eten. Ze eten de inhoud van palmrupsen, die ze openbreken als garnalen. Van de sapaniboom worden lendendoeken gemaakt. Wanneer de mannen thuiskomen van hun jacht zonder voedsel, gaan de mensen dansen met elkaar rond een vuur. Dansen en bidden/hopen op betere tijden.

Dit alles is overgeleverd van generatie op generatie en het is helemaal geweldig dat Ray Maers zulke dingen weet vast te leggen. Het is te vinden is op YouTube, ‘het internet’. Zoals hij zelf zegt: het is universitair niveau, wat deze mensen allemaal kunnen in de oerwouden van zo’n land. Iets wat totaal verloren gaat als zij zich ook bij onze westerse samenleving zouden mengen.

 

You Tube Spice Islands (Indonesië) Ray Mears

http://www.youtube.com/watch?v=EVaW9glEOhQ

http://www.youtube.com/watch?v=dyUq6_ROx80

http://www.youtube.com/watch?v=QOas_f8D-Zg

 

Cätty www.graphicat.nl